Ograniczenia, z jakimi borykają się istniejące przedsiębiorstwa wydobywcze i hutnicze w Indonezji

Łącznie 23 krajowe i zagraniczne firmy są zaangażowane w inwestycje wydobywcze w Indonezji o wartości 30,9 miliarda dolarów.Firmy te są albo w fazie budowy, albo czekają na zgodę rządu.„Musimy to wykorzystać i przyspieszyć wydawanie zezwoleń i urządzeń, aby przyspieszyć realizację” – powiedział Septian Hario Seto, wiceminister inwestycji odpowiedzialny za rozwój środowiska inwestycyjnego w Ministerstwie Inwestycji, podczas otwarcia Centrum Współpracy Inwestycyjnej. Forum w Dżakarcie w środę.

Dalsze przetwarzanie niklu na żelazo, stal i surowiec do akumulatorów znacząco przyczyniło się do wzrostu wartości eksportu, powiedział Septian.Od stycznia do października 2022 r. wartość eksportu pochodnych niklu sięgnie 28,3 mld USD.Liczba ta przekracza wartość eksportu pochodnych niklu w 2021 r. (o wartości 22,7 mld USD).Tymczasem eksport stali osiągnął 23,16 mld USD w tym roku do października 2022 r., w porównaniu z 20,95 mld USD rok wcześniej.Podobnie oczekuje się, że eksport mieszanych osadów wodorotlenkowych (MHP) jako surowca do akumulatorów również wzrośnie z 310 mln USD w 2021 r. do 1,74 mld USD.

Zgodnie z przepisami ustawy 3/2020 o górnictwie kopalin i węgla rząd nakłada na przedsiębiorstwa wydobywcze obowiązek prowadzenia dalszego przetwarzania.

Dodatkowo rząd wprowadzi zakaz eksportu produktów mineralnych, które nie zostały rafinowane w kraju w 2023 r., zgodnie z ustawą 3/2020.Dlatego rząd zachęca do zakończenia projektów wytapiania minerałów przed zamknięciem kurków eksportowych.Nierafinowane produkty mineralne można wywozić tylko w ciągu trzech lat od wejścia w życie ustawy Minerba 10 czerwca 2020 r. Oznacza to, że eksport nierafinowanych produktów mineralnych obowiązuje do 10 czerwca 2023 r.

Obecnie rząd zachęca do zintegrowanego ekosystemu akumulatorów pojazdów elektrycznych na wszystkich etapach łańcucha dostaw.W związku z tym wymaga wielu hut niklu, takich jak MHP, które produkują surowce do akumulatorów pojazdów elektrycznych.Dalszy rozwój krajowego górnictwa napotyka jednak wiele wyzwań.Gracze komercyjni muszą stawić czoła wyzwaniom, w tym licencjonowaniu, finansowaniu, dostawom energii oraz przybyciu zagranicznego sprzętu i siły roboczej.

W przypadku uzyskiwania pozwoleń projekty hut napotykają na problemy związane z gruntami, planowaniem przestrzennym obszaru, prawami budowlanymi, formami biznesowymi i składowaniem odpadów poflotacyjnych z min głębinowych (DSTP).Jeśli chodzi o finansowanie, projekt huty był ograniczony przez kwestie środowiskowe związane z elektrownią węglową (PLTU) wykorzystywaną do przyszłej działalności obiektu.Wynika to z wycofania się instytucji finansowych z finansowania projektów wykorzystujących elektrownie węglowe.Jednocześnie ograniczenia w dostawach energii są związane z instalacją podstacji i podstawową ceną energii elektrycznej.

Według Ministerstwa Energii i Zasobów Mineralnych (ESDM) wyzwania te sprawiają, że cel polegający na uruchomieniu 53 hut do 2023 r. jest prawdopodobnie poza zasięgiem.Obecnie Irwandy poinformowały, że w Indonezji działa tylko 21 hut.W tym roku działa tylko siedem nowych hut, a do końca 2022 r. będzie działać łącznie 28 hut. Do 2022 r. wdrożenie czystych technologii w operacjach hutniczych w celu wytwarzania ekologicznych produktów metalowych wspierających ekosystemy akumulatorów i pojazdów elektrycznych.

Rząd włączy hutę do Krajowego Programu Strategicznego (PSN), aby zaradzić tym ograniczeniom.W ten sposób można szybciej usunąć przeszkody administracyjne.Jeśli chodzi o finansowanie, rząd pomoże firmom budującym huty uzyskać kredyty komercyjne po konkurencyjnych stawkach.